ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ
Όλοι γνωρίζουμε ότι η εκπαίδευση αποτελεί θεμέλιο οργάνωσης όλου του κόσμου. Είναι μοχλός ανάπτυξης και ευημερίας όλων των κρατών. Αποτελεί μια καίριας σημασίας μεταρρύθμιση, που αφορά ολόκληρη την κοινωνία και όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου.
Οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι ο 21ος αιώνας βρήκε το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα αρκετά πιο πίσω από τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Αναμφίβολα έγιναν βήματα προόδου από όλες τις κυβερνήσεις αλλά χρειάζεται, να προχωρήσουμε με πιο γρήγορα βήματα. Για το χώρο της Παιδείας αγωνιζόμαστε και αγωνιούμε όλοι οι νέοι άνθρωποι και μαζί με εμάς και οι οικογένειές μας.
Όλοι οι Έλληνες απαιτούν να υπάρξουν καθαρές απαντήσεις και τοποθετήσεις πάνω στο μύθο της «δωρεάν Παιδείας», στη δυσφορία των νέων για το εξεταστικό σύστημα, στην απουσία σύνδεσης της Παιδείας με την οικονομία και την κοινωνία, στα αίτια που αναγκάζουν τους νέους να μένουν άνεργοι ύστερα από πολλές προσπάθειες και κόπους που έχουν καταβάλει μέσα στις σχολικές αίθουσες και στα αμφιθέατρα.
Είναι πλέον η ώρα και εμείς οι νέοι να μιλήσουμε πολιτικά. Δεν αρκεί να αναφέρουμε τι φταίει ή ποιος φταίει αλλά να προτείνουμε τρόπους για να αλλάξει η υπάρχουσα κατάσταση.
Θεωρούμε ότι το σημερινό σύστημα των Πανελλαδικών Εξετάσεων, ενώ είναι αντικειμενικό, παρουσιάζει σημαντικές αδυναμίες. Δεν είναι δυνατόν να καθορίζεται η μεταλυκειακή πορεία του κάθε μαθητή μέσα στις δεκαπέντε ημέρες των εξετάσεων.
Την ώρα που όλη η Ευρώπη και ο κόσμος κάνουν άλματα στις Νέες Τεχνολογίες, το ελληνικό Λύκειο παραμένει εγκλωβισμένο στην αποστήθιση. Έχει χάσει τη μορφωτική του αποστολή και έχει μετατραπεί σε ένα είδος εξεταστικού κέντρου.
Οι μαθητές βρίσκονται εγκλωβισμένοι ανάμεσα στο σχολείο, το φροντιστήριο, τα ιδιαίτερα μαθήματα. Η πίεση που υφίστανται είναι εξοντωτική και ο ελεύθερος χρόνος αποτελεί πολυτέλεια. Επιπλέον, η προσπάθεια για την επιτυχία στις εξετάσεις, αναγκάζει την ελληνική οικογένεια να καταβάλλει στην παραπαιδεία δυσβάσταχτα ποσά.
Απέναντι σ’ όλα αυτά, είναι αναγκαία η θέσπιση ενός νέου συστήματος εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και αφετέρου η αναμόρφωση του Λυκείου.
Ένα επιπρόσθετο σημαντικό ζήτημα που οφείλουμε να εξετάσουμε σοβαρά είναι η προστασία του Πανεπιστημιακού Ασύλου. Ένας ιστορικός θεσμός που κατοχυρώνει στα Πανεπιστήμια την ελευθερία στο λόγο και τη διακίνηση ιδεών παραβιάζεται συνεχώς.
Χώροι Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων χρησιμοποιήθηκαν αλλά και χρησιμοποιούνται ως ορμητήρια βίας και καταφύγια για την αποφυγή διώξεων μετά από εγκληματικές πράξεις.
Χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται από στοιχεία ξένα προς τα Ιδρύματα που εκμεταλλεύονται τις ειρηνικές κινητοποιήσεις τόσο των εργαζόμενων, όσο και της νέας γενιάς, για να επιδοθούν σε βανδαλισμούς, λεηλασίες, καταστροφές που έχουν ένα τεράστιο κόστος για τους πολίτες.
Το Πανεπιστημιακό Άσυλο παραβιάζεται εδώ και πολλά χρόνια από ομάδες με ακραίες συμπεριφορές που απαγορεύουν τη διακίνηση οποιασδήποτε άλλης άποψης πέρα από τη δική τους.
Είναι προφανές ότι η αλλαγή αυτές αφορούν ολόκληρη την κοινωνία και ιδιαίτερα όλους εμάς, τους νέους ανθρώπους που ζούμε καθημερινά αυτά τα προβλήματα.
Βασίλης Φοίβος Αξιώτης
Υποψήφιος Πρόεδρος ΟΝΝΕΔ
www.onned2010.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου